Wyniki V Konkursu Poezji 2013
Przedstawiamy wyniki
V Powiatowego Konkursu Poezji
pt. „Spotkanie z poezją nie tylko abstynencką”
Kategoria - członkowie stowarzyszeń, klubów i grup abstynenckich
I miejsce
Człowiek
Człowiek słowo co brzmi dumnie
wielki to jest zbiór wartości,
to jest postać, dużo mięśni
są to także jego kości.
Człowiek to jest też osoba,
która światu barw nadaje,
kiedy trudne ma zadanie
to na wysokości staje.
W tej osobie bowiem drzemie
tak niespotykana siła,
że gdy pójdzie w złym kierunku
to nie bywa wtedy miła.
Człowiek to nie tylko ciało
to fantazje i marzenia,
kiedy zechce to próbuje
i świat wokół siebie zmienia.
To są plany i zamiary,
smutki, lęki i myślenie,
to jest dobroć, miłość, uśmiech
jego geny i korzenie.
Człowiek ciągłe to szukanie,
upadanie, powstawanie,
to jest wizja, to są cele
w życiu swoim ma ich wiele.
I to także co jest ważne
jego własne przekonania
chęci, spokój, praca, cisza,
gdy nic nie ma do gadania.
To jest także ciepłe słowo,
dłoń pomocna, gesty, czyny
to grosz, który w pustą rękę
wkładasz komuś bez przyczyny.
To ktoś kto cichutko szepnie
Co w potrzebie! Jest człowiekiem.
Rzecz dla niego to bezcenna
on dla niego bywa lekiem.
A gdy w nim jest silna wiara
niechaj każdy to pamięta,
że ten człowiek na tej ziemi
to jest rzecz po prostu święta.
Trzeba więc każdego chronić,
chwalić, wspierać i szanować
skrzywdzić nigdy go nie wolno.
Pomóc! Tak - by go radować.
Było tak przed wielu laty
i tak było też przed wiekiem,
dalej jeden fakt niezbity
ten - że trzeba być człowiekiem.
Piotr Zybura
P.S.R.A. „Nasza Szansa”
Po to jesteśmy
Ciągle w pogotowiu, choć sami w potrzebie
czuwamy, bo każdy do pomocy skory
to my ładujemy, aby sprawne były
i nas nie zawiodły: akumulatory!
Choć my też prosimy, bo tak chyba trzeba
cichutko, w spokoju, po prostu w pokorze,
byśmy mogli pomóc kiedy ktoś zawoła
więc mówimy słowa - „Pomóż Panie Boże!”
Być może jesteśmy tą gwiazdą na niebie,
która dnia każdego nie mówi lecz mruga,
kto szuka ten dojrzy kiedy spojrzy w niebo
i marzenie swoje wypowie w potrzebie.
Być może jesteśmy światełkiem w tunelu
być może jesteśmy tą gwiazdą na niebie,
być może, że warto na światło, na gwiazdę
spojrzeć przez alkohol, który niszczy Ciebie.
Światełko co gaśnie, gdyż samo jest słabe
co często na niebo patrzy, bo też szuka
wie, że warto głowę unieść swą do góry,
bo chociaż jest trudno wielka to jest sztuka.
My sami nie wiemy co komu i kiedy,
my sami błądzimy i gubimy drogę,
żeby móc powiedzieć, gdy ktoś traci wiarę:
„Czekam. Tutaj jestem. Jeśli chcesz, pomogę”.
Piotr Zybura
P.S.R.A. ‘Nasza Szansa”
